Sunday, February 27, 2011

Sakit pedih - mati




Sumpah pedih gila.
Pedih nak mati bila kau rasa kau dibuang.
Lakhanat!
Aku manusia, bukannya anjing yang kau jumpa di tepi jalan.
Dengan sewenangnya kau nak pijak perasaan aku.
Mungkin kau tak rasa apa aku rasa.
Sebab kau fikir kau kebal.
Ego tinggi melangit, melawan ketinggian Gunung Everest.
Kau senang hati.
Ketawa bagai nak gila.
Kau tunggu je sekejap.
Tak lama pun, Dia akan balas apa yang kau buat.
Lepas itu, aku nak tengok sama ada kau masih ketawa aku kau baru nak kenal erti menangis.
Moga kau bahagia dunia akhirat.

Senyum hingga telinga.



Setiap manusia berhak untuk merasa apa itu bahagia.
Tak terkecuali aku juga bukan?
Akhirnya, merasa jugak aku.
Aku tak mengharapkan sesuatu yang luar biasa.
Cuma biar ia berakhir dengan senyuman.


AMIN.

Saturday, February 19, 2011

bila si kerdil bersuara;





Dear Mom;

I may always say bad things behind your back,
I do things that are definitely out of your will,
I go to places without your permission,
And I've said many things that may have hurt you a lot,

But believe me Mom,
I could never ask for any mother than you,
You're definitely the best I will ever have,
And I really love you so much,
Even thought I'm not so great in expressing it.

Love you, Marina Ahmad.


<3;lisafikri

Tuesday, February 15, 2011

diam tanpa kata.

Bukan niat ingin pedulikan dia.
Tapi hati aku cukup keras untuk berkata.
Bukan ego, tapi pedih.
Biarkan berlalu tanpa kata.
Lupakan dan terus tersenyum.


Lari jauh-jauh.